هی...     عشق من!!!!

دلت را به چه خوش کرده ای؟

اینجا بادی می وزد،احساسی را می آورد...

دوباره بادی می وزد واحساسی را با خود می برد...

دنیایت را بی احساس بخر...اینجا هوس قیمتی تر است...

قلب من به تیغ کسانی زخم برداشت که

از آنها انتظارمحبت داشتم نه فراموشی!!!

وقتی رفت گفت:شاید برگردم...

رفتنش مرا نمی آزارد!شایدش درد ناک است....

به سلامتی دختری که تو نبود عشقش

رنگ ریملش پاک میشه نه رنگ رژ لبش...

چه شهامتی میخواهدرها کردن دستت

حتی برای چند ثانیه....

خدایا:دنیایت باهمه ی خوبی هایش مال تو...

تنها گرمی دست هش مال من...

دیگرشرمنده ی دلم شده ام!خجالت میکشم ازاینکه بازم اوتورا طلب کند ومن نیازش رانتوانم برآورده کنم...

یه جا خوندم که نوشته بو:>>>گاه می شود تمام دنیا را درآغوش گرفت فقط کافیست تمام دنیا یت یک نفرباشد

دوستت دارم !!!!این  فلسفی ترین جمله ی دنیاس که فلسفه ای ندارد!!

 چترم را بستم....دنبال تو آمدن درهوای بارانی چترنمیخواهد!

دلی میخواهد به وسعت باران  که من دارم!!

من و تو که باهم جمع شویم هروز را....نه!! هر ثانیه راعشق است!!!!!

فکرنکن رفتنت ویرانم کرد،نه!!!!

توبارفتنت روحم را ازتنم جداکردی...

حال من ماندم و یک جسم پوشالی تهی ازاحساس!

دیگرحتی آمدنت راهم حس نخواهم کرد...

رر

گاهی انقدر غرق در انتظارت می شوم

که هیچ غریق تجاتی نمی تواند نجاتم دهد،

جزصدای نزدیک شدن نفسهایت!!!!